ไม่สำคัญว่าแกร่งเท่าไหร่ แต่สำคัญว่ารับมันได้เท่าไหร่

อยากจะแบ่งปันอะไรที่ทุกๆคนรู้แล้วแต่อาจจะลืมมันไป

โลกไม่ได้มีแต่แสงแดดและสายรุ้งที่สวยงามอย่างเดียว

บางทีมันทั้งโหดร้าย หยาบคาย โดยไม่สนใจหรอกว่าเราจะแกร่งแค่ไหน

มันจะซ้อมเราจนทรุดลงไปคุกเข่า และกดอยู่อย่างนั้นตลอดไปถ้าเรายอม
ผมเองและคุณเองทุกๆคน ไม่มีใครชกหนักได้เท่าชีวิต

ไม่เกี่ยวว่าเราหมัดหนักแค่ไหน แต่เรารับหมัดได้หนักแค่ไหนต่างหาก

และก็ลุยต่อไปข้างหน้า เรารับหมัดได้มากแค่ไหนและลุยต่อไปข้างหน้าอีก
นั่นคือวิธีที่ทำให้เราได้รับชัยชนะ้อย่างที่เราต้องการ
ถ้าเรารู้คุณค่าของตัวเอง ก็ทำตัวให้สมคุณค่าที่เรามี
แต่เราต้องเต็มใจรับหมัด ไม่ใช่แค่นั่งชี้นิ้วบอกว่าเราไม่ได้สิ่งที่เราต้องการ

เพราะเขา หรือ เธอ หรือใครก็ตาม คนขี้ขลาดทำแบบนั้น แต่เราไม่ใช่ เราดีกว่านั้น
แต่จนกว่าเราจะเริ่มต้นเชื่อมั่นในตัวเราเอง เราจะยังไม่มีชีวิตที่เรารัก

เวลาชี้นิ้วโทษใคร เราชี้ใส่เขา 1 นิ้ว แต่อีก 3 นิ้วเราชี้เข้าหาตัวเราเอง
ชีวิตไม่เคยมีวันที่สายไปที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
ไม่สำคัญจริงๆว่าแกร่งแค่ไหน แต่เรามันรับได้แค่ไหนต่างหาก

ที่พิสูจน์ในตอนท้ายว่าเราจะเป็นใคร
ผู้แพ้ หรือ ผู้ชนะ